Troebelheidsmeting is een relatieve meting van de helderheid van een vloeistof, meestal water. Het is een optische eigenschap van water en wordt gedefinieerd door de hoeveelheid licht die wordt verstrooid wanneer het wordt blootgesteld aan een lichtbron. Hoe meer licht er wordt verstrooid, hoe groter de troebelheid. Veel deeltjes kunnen bijdragen aan troebelheid, waaronder klei, slib, kleine anorganische en organische stoffen, algen, opgeloste gekleurde organische verbindingen en andere microscopische organismen. Troebelheid wordt meestal gemeten in nefelometrische troebelingseenheden (NTU), maar FTU (formazin troebelingseenheden) en FAU (formazin verzwakte eenheden) worden in sommige toepassingen en landen ook gebruikt.

In drinking water treatment, the raw water turbidity is measured as well as the organics (and other physical parameters) to define the general water quality entering the works which may drive the coagulation control. Downstream of clarification, turbidity is monitored to ensure that it is being removed at each stage as during disinfection, turbidity must be low (typically <1NTU) to ensure effective disinfection of the final water. A final water turbidity measurement is often between 0.02 and 0.1NTU.

In natuurlijke waterbronnen kan troebelheid gemeten worden om het niveau van natuurlijke variatie in een waterloop te bepalen of om de effecten van lozingen in de waterloop te beoordelen.

Omdat het een relatieve meting is, zijn de manieren waarop deze gemeten kan worden relatief goed gedefinieerd om de variatie tussen verschillende instrumentontwerpen te minimaliseren. Deze zijn gedefinieerd in standaarden zoals ISO7027 of EPA 180.1.